مجازی سازی
خیلی از افراد مجازی سازی سرور را به اختصار مجازی سازی می شناسند که موضوع مورد بحث ماست:
امروزه در اکثر مجموعه های دنیا از چندین سرویس تحت شبکه استفاده میکنند مانند اکتیو دیرکتوری ، مدیریت ارتباط با مشتری ، اتوماسیون اداری ، اتوماسیون مالی ، آنتی ویروس ، فایروال نرم افزاری و خیلی از سرویس های دیگر . در گذشته برای استفاده از این سرویس ها از دو راه کار استفاده میشد که هر کدام معایبی را به همراه داشتند اما امروزه از راه کار سومی استفاده می شود که به نوعی ترکیب راه کار اول و دوم با یکدیگر است و معایب آن دو را ندارد، در ادامه به توضیح هر کدام از آنها میپردازیم
مجازی سازی سرور در شبکه های کامپیوتری از موضوعاتی است که امروزه به دلیل افزایش تعداد سرویس های شبکه استفاده می شود و دانش مورد نیاز خود را می طلبد ، مجازی سازی سرور در پشتیبانی شبکه تاثیر گذار است و پشتیبان شبکه باید بتواند به درستی مشکلات مربوط به آن را رفع کند
مجازی سازی سرور تکنولوژی پیچیده ای دارد که آن را از خدمات کامپیوتر مجزا می کند و بیشتر زیر مجموعه خدمات شبکه قرار می گیرد
راه کار اول (خرید یک سرور برای همه ی سرویس ها):
بر روی سرور فیزیکی یک سیستم عامل نصب می شود و تمامی سرویس ها در صورت امکان بر روی آن راه اندازی می شوند ، تا اینجای کار همه چیز به نظر درست می آید اما زمانی که یکی از سرویس ها بنا به دلایلی به ایراد بر بخورد و یا باعث کندی، هنگی و مشکلاتی از این دست شود، سرویس های دیگر را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. در سناریوی دیگر نیاز است شما برای یک یا چند سرویس به دلایل فنی و یا امنیتی ، آن را از شبکه خارج کنید ، در نتیجه باید برای این کار سرور از شبکه خارج شود که در این صورت تمامی سرویس ها روی سرور بخاطر تنها یک سرویس ممکن است دچار اختلال شوند و یا از کار بی افتند . در سناریویی دیگر ممکن است فایل های مرتبط با یک سرویس دچار بد افزار شوند و در نهایت ممکن است سرویس های دیگر را هم تحت تاثیر قرار دهد و یا یک سرویس نباید اینترنت داشته باشد ولی سرویس دیگر باید اینترنت داشته باشند و یا دو سرویس نیاز به نصب SQL داشته باشند که اگر یکی از سرویس ها باعث ایجاد اختلال در SQL بشود سرویس دیگر هم نمی تواند به درستی از آن استفاده کند و در نهایت مشکلاتی از این دست به وجود می آورد . در نهایت یک سیستم عامل نمیتواند پاسخ گوی تمامی سرویس ها ی موجود در سازمان باشد . در برخی موارد هم سرویس ها باید روی سیستم عامل های متفاوتی اجرا شوند و باید چندین سیستم عامل به طور همزمان وجود داشته باشند که با در اختیار داشتن یک سرور فیزیکی این موضوع امکان پذیر نیست
راه کار دوم ( خرید چند سرور) :
در این راه کار متناسب با تعداد و تداخل سرویس ها با یکدیگر، دو تا چند سرور فیزیکی خریداری میکنند و روی هر کدام تعدادی از سرویس ها را راه اندازی و اجرا میکنند ، گاهی اوقات برای هر سرویس یک سرور خریداری میشه و این موضوع به خودی خود هزینه ی خرید را چند برابر میکند ، نه تنها هزینه ی خرید سرورها بلکه هزینه ای که بابت فضا ( رک و اتاق سرور ) و انرژی خنک سازی تجهیزات و گرمایش ایجاد شده در اثر آن که تاثیرات محیط زیستی دارد را نیز افزایش میدهد که بخشی از این هزینه ها ادامه دار نیز میباشد
راه کار سوم ( مجازی سازی) :
تعریف مجازی سازی:
در این راه کار یک سرور فیزیکی تهیه میشود و با توجه به میزان منابع سخت افزاری موجود چندین سیستم عامل بر روی آن نصب میشوند که به طور همزمان میتوانند هر کدام سرویس یا سرویس هایی را اجرا کنند، به نوعی که این چند سیستم عامل کاملا از هم مجزا شده اند و زمانی که با هر سیستم عاملی کار میکنید متوجه مجازی اجرا شدن آن نمی شوید و همانند یک سرور فیزیکی به نظر میرسد
ارتباط در مجازی سازی توسط پروتکل LDAP
سخن پایانی:
لازم به ذکره در مواردی برای اینکه میزان در دسترس بودن سرویس ها به 100% نزدیک شود (failure tolerance) از یک سرور اضافه نیز استفاده میشود تا اگر به دلایلی سرور اصلی با مشکلات سخت افزاری یا حتی نرم افزاری خاص که نیاز به زمان برای رفع آن وجود دارد رو به رو شود ماشین مجازی/ سرور فیزیکی را از دسترس خارج و ماشین مجازی/ سرور فیزیکی جایگزین را وارد شبکه میکنند تا شرایط به حالت اولیه باز گردد ، در مواردی دیگر هم که تعداد سرویس های شبکه بیشتر از تعداد خاصی شود و سرور اصلی به لحاظ منابع امکان پاسخ گویی به تمامی آن ها را نداشته باشد از سرور دیگر برای ارائه سرویس های بیشتر استفاده میشود و برای آن هم میتوان از سرور بکاپ که در بالا گفته شد استفاده کرد. به همین دلیل در یک سری از مجموعه های استاندارد مشاهده میشه الارغم استفاده از فناوری مجازی سازی باز هم تعداد سرور های فیزیکی بیشتر از یکی می باشد.