سریع می رویم سر اصل مطلب، اگر میخواهید بدانید IPv6 چیست حتما میدانید IP چیست و چه کاربردی در شبکه های کامپیوتری دارد اما در غیر این صورت به شما توصیه می کنیم که در ابتدا به مقاله IP چیست مراجعه کرده تا اطلاعات اولیه را در رابطه با IP کسب کنید.

اما اگر بخواهیم به صورت خلاصه بگوییم IP یک آدرس است برای سخت افزار های تحت شبکه ای که به شبکه متصل هستند و مثال ساده تر آن آدرس خانه های شما است تا اگر کسی بخواهد به خانه شما بیاید بداند مقصد کجاست و باید چه مسیری را طی کند.

نوع آدرس دهی در شبکه های کامپیوتری به دانش فنی شرکت پشتیبانی شبکه مرتبط است و کارشناس مربوطه تنظیم می کند که با توجه به ساختار شبکه باید تکنولوژی هایی که به این موضوع مرتبط هستند چگونه تنظیم شود.

به عنوان مثال کارشناس شبکه تشخیص می دهد که DHCP را چگونه در شبکه تنظیم کند و یا اینکه شبکه مورد نظر نیاز به Vlan و تنظیم رنج های مختلف شبکه دارد یا نه

حال که با مفهوم IP آشنا شدید باید بدانید که IP در دو نوع طراحی شده است. نوع اولیه آن IPv4 است که به نسخه ۴ معروف است و هم اکنون در بسیاری از شبکه ها از این نوع آدرس دهی استفاده می شود اما زمانی که IPv4 ساخته شد تصور این تعداد تجهیزات تحت شبکه و نیاز آن ها به آدرس آی پی احساس نمیشد. در نتیجه دنیا چندین سال است که با مشکل کمبود IP مواجه شده است و به همین دلیل IPv6 طراحی شد که برخی از شرکت و تجهیزات به سمت استفاده از این نوع آدرس آی پی رفته اند.

ساختار IPv6 به این گونه است که از ۸ قسمت تشکیل شده است که هر قسمت شامل ۴ کاراکتر است و هر کاراکتر می تواند از اعداد صفر تا ۹ و حروف A تا F را شامل شود که به این بازه از کاراکتر ها Hexadecimal گفته می شود.

به عبارتی دیگر هر قسمت شامل ۱۶ عدد صفر و یک است و به طور کلی هر آی پی شامل ۱۲۸ عدد صفر و یک می باشد.

همان طور که گفتیم IPv6 به صورت باینری شامل ۱۲۸ کاراکتر صفر و یک می شود که می توان گفت ۲ به توان ۱۲۸ عدد آدرس آی پی را می توان به دستگاه های متصل به شبکه اختصاص داد.

اگر بخواهیم به صورت ساده این موضوع را عنوان کنیم باید بگوییم که به هر متر مربع از کره زمین حدود پنج هزار آدرس IP می توان اختصاص داد که این میزان آدرس IP تقریبا نامحدود می باشد و هیچ کمبودی در چند ده سال آینده شاهد نیستیم.

تفاوت اصلی IPv6 و IPv4 در تعداد آی پی های در دسترس برای دیوایس های مورد نیاز است. در IPv4 تعداد ۲ به توان ۳۲ آدرس آی پی را می توان به دستگاه های مورد نیاز اختصاص داد که این میزان حدود ۴ میلیارد آدرس IP را در اختیار قرار می دهد.

اگر بخواهیم دقیق تر این تفاوت را بیان کنیم در ساختار آدرس دهی IPv4 چهار قسمت وجود دارد که هر قسمت شامل ۳ کاراکتر است و این ۳ کاراکتر در کنار یکدیگر می توانند از عدد ۰ تا ۲۵۵ باشند. به عبارتی درگیر هر قسمت IPv4 به صورت باینری می تواند تعداد ۸ عدد صفر و یک را شامل شود که در نهایت ۴ قسمت با یکدیگر تعداد ۳۲ عدد صفر و یک را شامل می شود و به این ترتیب تعداد ۲ به توان ۳۲ عدد آی پی را در اختیار کاربران قرار می دهد.

قابلیت Mobility باعث می شود باعث می شود تا افراد مختلف بدون به وجود آمدن هیچ مشکلی در برقراری ارتباط، از یک شبکه به شبکه دیگر متصل شوند.

کاهش حجم هدر در IPv6  نتیجه کاهش فیلد های هدر می باشد که به نصف تغییر پیدا کرده است و سایز هر کدام از آن ها به ۶۴ بیت رسیده است که در نتیجه باعث افزایش کارایی در شبکه شده است.